Veilig thuis

Het is nu dinsdag. Afgelopen zaterdag zijn we veilig geland op Schiphol. Het was een hele reis om weer thuis te komen! De reis begon op vrijdagavond rond een uur of 8, toen we met een tuktuk van het vrijwilligershuis vertrokken naar het vliegveld van Colombo. Rond middernacht kwamen we aan op het vliegveld. We leverden onze bagage in, haalden de boardingspasses, dronken eencappucino en een iced chocolate milk, maakten onze rupies op door nog een pakje thee te kopen en liepen naar de gate. In de gate moesten we wachten tot we het vliegtuig inkonden. Sadja werkte haar boekje bij en Suus keek een damesbasketballwedstrijd op de Olympische spelen. In de gate kwamen we erachter dat op onze tweede boardingpass Business stond. Dat zou spannend zijn, van Dubai naar Amsterdam in de Business class! Dat geloofden we niet; 'er zou wel iets fout gegaan zijn, zodra we door de gate willen krijgen we vast andere plaatsten toegewezen'......

De vlucht van Colombo naar Dubai verliep goed. We hadden niet zulke ruime plekken als op de heenweg, maar we zaten goed. Sadja deed haar best om wakker te blijven en keek een aantal films, Suus viel als een blok in slaap. Alleen een beetje jammer van dat jankkind achter ons....

Eenmaal op Dubai aangekomen, hadden we zin in de laatste vlucht. We waren nog slechts 8 uur verwijderd van huis! Dat was een fijn gevoel. Daarnaast was het vooruitzicht van vliegen in het grootste passagiersvliegtuig leuk. Zeker als het in de businessclass is! En............ het bleek echt zo te zijn! Bij het instappen werden we naar een trap geleid, waardoor we boven in het vliegtuig konden instappen. In het vliegtuig konden we onze ogen niet geloven. Op de plek waar hier 1 stoel staat, staan normaal 4 stoelen, we hadden een stoel die helemaal in de ligstand kon, extra luxe koptelefoons, een mega prive scherm en een privebarretje bij de stoel. Wat een luxe! Hard en goed werken wordt dus blijkbaar beloond! (Een zakenmannetje heeft ons overigens keihard uitgelachen toen hij onze verbazing, geluk en het uitproberen van de stoelen zag).

Op Schiphol aangekomen bleek de telefoon van Suus kwijt te zijn. Er is nog een monteur bij geweest om de stoel te slopen, maar ook daar bleek de telefoon niet te zijn. Waar hij wel is........ Geen idee!

We kwamen als laatste aan bij de bagage, maar onze koffers kwamen als één van de eerste tevoorschijn. Bij de gate stond onze familie als op ons te wachten!!! Dat was zoooo fijn.

Thuis hebben we weer lekker hollandse kost gegeten en eigen bed ligt toch echt het lekkerst.

Wel is het in Nederland koud en regenachtig. Brrrrr. Dat is andere koek dan elke dag 30 graden en zon!

We kunnen terug kijken op een prachtig en fantastische ervaring! We hebben het vier weken ontzettend leuk gehad in Sri Lanka en goed werk kunnen verrichten. Nu kan het nagenieten beginnen; foto's terugkijken, fotoboeken maken, filmpjes terugkijken en monteren en ontzettend genieten van de herinneringen.

We vonden het elke keer weer fijn om jullie reacties terug te lezen. Het is een fijn gevoel dat mensen ons zo trouw gevolgd hebben! Dank jullie wel.

Dit is onze laatste blogupdate. We oploaden ook nog een aantal foto's die jullie nog tegoed hadden.....

Groetjes,

Sadja en Suus

Onderbroekenlol

NEE!! We willen niet weg!! Maar toch ook weer wel

We hebben zin in de alledaagse dingen: bruin broodje kaas, stil verkeer, hondje uitlaten en een stekker in het stopcontact steken zonder er eerst een pen in te hoeven doen...

En natuurlijk om alle lieve mensen weer te zien!

Afgelopen week was een beetje dubbel. Suus' ziekenhuis verhaal is niet zo'n succes, aangezien er geen patienten zijn en dus NIETS te doen. Vrijdag dus toch maar weer mee naar Daya Nivasa (weeshuis) met Sadja. Daar was het weer een geslaagd weekje, alleen wel een stuk lastiger zonder Suus' hulp.

Woensdag zijn we samen met Daphne naar de school teruggegaan om de pakketjes ondergoed af te geven. Vroeg op, om daar op tijd te zijn... dat was dus niet nodig! We hebben er eerst twee uur gezeten zonder iets te doen!! De kinderen waren wel erg blij om ons weer te zien en zijn allemaal minimaal drie keer langsgelopen om ' Good morning' te zeggen.

Er bleek een hele show 'voorbereid'te zijn, met allemaal dansjes en liedjes. Het leek een beetje op de weekafsluitingen bij ons op de basisschool.

Tussendoor werden de schoenen afgegeven door de donateurs; aan een meisje en jongen uit elke grade, de andere schoenen zouden na de voorstelling uitgedeeld worden. Dat was voor ons wel handig om te zien, want dan wisten we een beetje wat we konden verwachten. De English teacher was er namelijk niet, dus ook niemand om ons uit te leggen wat de bedoeling was.

Op een gegeven moment werd Sadja als eerst het podium op geroepen om aan grade 1,2 en 3 de pakketjes te geven. Dus.. Sadja stond daar, een meisje kwam op een kussentje een pakje brengen, er kwam een kindje uit de zaal, knielde, foto, Sadja gaf het pakketje en dit dus 6X. Toen werd Suus het podium opgeroepen en hetzelfde verhaal! Gek, maar stoer om een keer mee te maken.

Later werden we ineens nog een keer het podium op geroepn! Dat hadden we niet verwacht! We kregen een 'gouden' plaat van de school met een super lieve tekst. Dat was wel heel speciaal.

Suus zou nog een speech geven...Ze deed haar best, maar er kwam niet veel zinnigs uit. Maarja.. er waren waarschijnlijk toch maar 5 mensen (inclusief Sadja en Daphne) die het konden verstaan, dus zo erg was het niet!

We hebben deze week dus veel opgetrokken met Daphne en hebben ons helemaal ziek gelachen! Met dezelfde soort humor kom je al een heel eind en als je dan in een melige bui in de pizza hut zit, komt het niet meer goed! (Details komen thuis wel voor de geinteresseerden). In de tuktuk terug naar ons huisje in Mawilmade kwamen we ook niet meer bij! We pasten er dus niet met z'n drieen in... maar.. gewend aan Sri Lanka, als je het maar genoeg wilt, dan lukt het wel. Daphne en Suus zaten op de bank en Sadja zat soort van half op schoot: op de 'zij-kwabben' van Daphne en Suus. Zo gek heeft Sadja nog nooit gezeten! Ook weer een nieuwe ervaring, een van de vele.

Over ervaringen gesproken... We hebben er deze reis een heleboel bij:

12.964.671 rijstkorrels gegeten

624 starende kinderen

90 liters zweet

50 olifanten zijn bijna over ons heen gelopen

19 keer heeft Sadja haar ring laten vallen

18 treinen reden de kamer in

14 muggenbulten

3 zakjes suiker moesten de chocolademelk in

2 grote spinnen in de badkamer,

2 kakkerlakken,

2 kikkers en

1 sprinkhaan in de badkamer

2 olifanten in kiepwagens rond zien rijden

10 gekko's in onze kamer

1 kind heeft op Suus gepoept

1 gekko heeft bijna op Suus gepoept

3 tassen op vreemde meneren in de bus gezet

4 keer is tegen Suus gezegt: 'you are fat' Recht in haar gezicht.

2 eerlijke tuktukdrivers

3 keer uitgevallen tegen vervelende, opdringerige mannen

7 vieze mannetjes ontmoet

2 gratis tuktuk ritjes

6 keer in een rijdende bus gesprongen

21 keer bijna overreden door bussen

8 keer is de taxi in 1 ritafgeslagen

30 mensen passen in een busje voor 9 personen

10 keer in de 'White house' gegeten

13 onbekende hapjes geprobeerd, waarvan we echtgeen idee hadden wat het was

4 pennen leeg geschreven

64 keer hoofd, schouder, knie en teen gezongen

4 blaren

Gelopen kilometers: te veel

Flessen water: ontelbaar

Tot snel,

Suus en Sadja

Pinnawela

De laatste dagen in het weeshuis voor gehandicapten kinderen was zwaar, mooi en dankbaar. Sadja heeft een kindje bijna leren lopen en bij Suus kroop een blind meisje op schoot die normaal afstandelijk is en zichzelf alleen maar pijn doet.

Vrijdag kwam er een schoolklas op bezoek in het weeshuis. Je zag de schoolkinderen in het begin schrikken. Ze vroegen of ze voor de kinderen mochten zingen. Dat was zo mooi. Ontroerend. We hadden allebei de tranen in onze ogen.

Suus heeft vrijdag afscheid genomen van het weeshuis en gaat volgende week naar het ziekenhuis. Sadja heeft besloten ook de laatste week in het weesshuis te blijven.

Zaterdagochtend zijn we bij het gastgezin vertrokken en zijn we teruggekeerd naar het vrijwilligershuis. Het was fijn om onze reisgenootjes weer te zien!

Zaterdag zijn we naar Pinnawela geweest, een olifantenweeshuis. Dat was een prachtig park waar de olifanten gewoon loslopen. Dat was eerst wel even schrikken, want dat hadden we niet verwacht!

De olifanten gaan elke om 14.00 uur naar de rivier om een 'shower' te nemen. Wij waren vrij laat met naar de rivier gaan, dus toen we daar aankwamen was het al duk.We dachten een goed plekje te hebben gevonden op een muurtje en trap lansgs het pad. Het was in ieder geval in de schaduw. Toen de olifnten kwamen aangerend, bleek ons plekje niet meer zo goed te zijn. De olifanten leken een wedstrijdtje te doen wie er als eerst inlag en daarbij hielden ze geen rekening met rondhangende toeristen. Sadja zat op de trap en moest snel wegspringen voordt een olifant haar mee het water in zou nemen. Suus moest snel haar benen instrekken.

De olifanten in het water was een prachtig gezicht! We hebben er echt (te) veel foto's van gemaakt!

Na de 'shower' zijn we teruggelopen naar de bus. Onderweg werden we aangehouden door een man met een python. Kelly, onze reisgenoot, had het beest in no time om haar nek. Daarna vroeg de man of wij het ook wilden. Nou, eigenlijk niet, dus! Sadja had zo'n beest al eens om haar nek gehad en Suus had er niet zo'n trek in. Maar.. suus.... het is nu of nooit. Dus, Suus dat beest ook om haar nek. ENG en ja, er zijn foto's als bewijs!

Nog 1 weekje te gaan. Vrijdag vertrekken we al weer richting Nederland! Maar....woensdag wordt nog een leuke en mooie dag. Dan gaan we de kleren naar de school brengen. Daar hebben we zin in en we kijken uit naarde reactie van de kinderen! We zullen er foto's van maken.

Groetjes,

Sadja en Suus

Zakken vol ondergoed

Na het horen van onze enthousiaste verhalen over het schoolproject heeft een reisgenootije ons wat geld aangeboden van haar ingezamelde geld. Dat mochten we uitgeven aan het schoolproject. Dus wij dachten, misschien kunnen we schriftjes kopen en pennen en kleurpotloden, maar we wisten niet precies wat de kinderen daar hebben. We wilden wel dat het geld echt goed terecht zou komen,dus hebben de teacher om advies gevraagd. ' Wat hebben de kinderen nou echt nodig?' Antwoord: ondergoed.

Okeee.. dus wij hadden al bij een paar winkels nagevraagd hoeveel ondergoed en sokken kosten en ook een paar keer op de markt en langs de straat. Het kost geen drol, maar als je het voor 250 kinderen koopt, loopt het bedrag flink op!

Donderdag zijn we naar de botanische tuin geweest met Dharsh, de zus van de teacher. Toeristen worden daar heel erg afgezet. Een toerist betaalt 1100 ruppie voor de entree, niet zo'n hoog bedrag;6,60 euro. Maar in vergelijking met wat de locals betalen (50 ruppie; 30 eurocent) is het niet eerlijk!

De botanische tuin was prachtig. Er was geen verkeer, open ruimtes en RUST!Wij zijn in een paar bomen geklommen, speciaal voor de foto's. Lekker gewandeld en zoals bijna altijd komen we toevallig reisgenootjes tegen!

Terug op de onderbroeken... We vroegen Dharsh om hulp, aangezien wij echt niet wisten waar we goedkope onderbroeken en sokken moesten kopen. Zij wist het ook niet helemaal, maar wilde ons graag helpen. We zijn een paar kraampjes langsgeweest, om naar de sokken te kijken,en de prijzen gingen meteen drastisch omlaag!!

We gingen toch nog even verder, omdat we eerst onderbroeken wilden kopen, aangezien die belangrijker waren. We gingen een winkel in en de onderbroeken waren daar nog erg duur! Maar een verkoper hoorde ons doel aan en wees ons naar een andere winkel verder de straat in; daar zouden ze goedkoper zijn.

Eenmaal daar aangekomen waren er een paar pakketten met onderbroeken voor meisjes in de aanbieding, omdat ze daar alleen nog maar kleine maatjes van hadden. Niet genoeg (dachten wij), maar het is een begin! De eigenaar van de winkel kwam ons bezoeken en toen hij ons doel hoorde gingen alle prijzen van de onderbroeken omlaag naar de inkoopprijs. Uiteindelijk hebben we daar alle onderbroeken voor de meisjes, jongens en de sokken gekocht, en BH'tjes voor de meisjes (wat wij zelf helemaal geweldig vinden, omdat ze dat zelf nooit zouden kopen), allemaal tegen de inkoopprijs. Geen winst voor hem dus. En daar boven op kwam ook nog eens dat hij alle beschadigde, verkleurde en kapotte kleding gratis meegaf. KIPPEVEL! Wij hadden niet verwacht iemand te vinden die zo vrijgevig en goed/lief/meelevend/puur/echt zou zijn, en al helemaal niet van een winkeleigenaar!!!

Uiteindelijk hebben we voor 24.000 ruppie/ ca. 150 euro voor 250 kinderen onderbroeken en sokken gekocht en voor de oudste twee klassen BH's voor de meisjes. Niet te geloven! Wij met z'n drieen in een volgepakte tuktuk naar 'huis'! We konden niet stoppen met zeggen hoe blij we waren. We mogen volgende week mee om de pakketjes af te geven aan de kinderen. We zijn ZO benieuwd naar de koppies!!

Groetjes,

Suus en Sadja

Perahera

Het weeshuis wordt met de dag leuker. We beginnen de kinderen te kennen en de kinderen ons ook! Suus is vandaag ondergepoept door een van de kinderen (een baby van 4 jaar), bah.

Op dit moment is er een festival aan de gang in Kandy, genaamd Perahera. Gisteren zijn we naar een parade wezen kijken. De sfeer die er dan in de stad heerst is onbeschrijfelijk. We doen toch een poging.... We zaten tussen de locals en een heleboel toeristen op de stoep, het was donker en overal hing kerstverlichting, voor de parade liepen er continu mannetjes die eten en speelgoed verkochten en door de hele parade heen was er muziek, dans en versierde olifanten. Het was een bijzondere ervaring.

Voro het weekend staat een bezoek aan het olifantenweeshuis op het programma en we gaan dit weekend verder van het festival genieten! De tijd gaat snel. Aan de ene kant jammer, maar we verlangen ook wel weer een beetje naar ons eigen bedje. We hebben ook al een hele boodschappenlijst bedacht voor als we terug zijn. Vooral GEEN RIJST!

Groetjes,

Sadja en Suus

Weeshuisproject

Hoi allemaal,

Alweer een berichtje!!

Vandaag zijn we begonnen aan het nieuwe project: orphanage for disabled children.

Gister zou Dhammika om 5 uur bij het gastgezin zijn om ons uitleg te geven over het project. Hij was er om half 9, toen was het 5 uur in Nederland! Lekker op tijd dus!

We kregen twee opties: daycare centre voor kinderen van 1 t/m 5 jaar of een weeshuis voor kinderen met een beperking. Onze keuze was snel gemaakt, aangezien we in het weeshuis echt iets kunnen betekenen en bij de daycare niet.

Vanochtend hoefden we niet zo vroeg weg, we moesten om half 9 beginnen dus om half 8 weg. Eenmaal daar aangekomen was meteen duidelijk dat we daar iets kunnen betekenen voor de kinderen. Het was wel erg lastig om kinderen zo te zien en het duurde even voordat we iets durfden te doen! Er werd meteen aan ons gehangen en getrokken.

De meeste kinderen lachen wel veel, ze worden zo goed mogelijk verzorgd, maar toch ruikt het er naar plas, zitten de kinderen onder het kwijl. Er zijn ook veel kinderen niet alleen maar kunnen liggen. Een meisje van 5 jaar die er niet ouder uitziet dan 2 jaar. Best heftig.

In het begin hebben we met de kinderen gespeeld, gezongen en wat Engelse opzegspelletjes gedaan: 1, 2 ,3 en a, b, c. We hebben ze te eten gegeven en gelukkig duurt het project maar tot 12 uur 's middags, want we waren al helemaal gaar!

We zijn gekrabt, geslagen, missen een paar haren, zijn helemaal ondergekwijd en stinken ook behoorlijk... maar het was wel erg cool om mee te maken en we denken wel dat we er in een week tijd iets kunnen betekenen voor de kinderen.

Morgen weer. We kijken er tegen op EN hebben er zin in!

Groetjes,

Suus en Sadja

Alle remmen los!

Vrijdag zijn we met ons vertrouwde groepje op weg gegaan naar Yala, om daar op safari te gaan! De taxi van een half uur te laat (ze werken hier niet echt op tijd!) en toen de driver ons kwam halen vertrouwden we hem helemaal niet! Het is dat hij wist waar we naar toe moesten en dat hij zei dat onze vrienden op ons wachtten, anders waren we echt niet met hem mee gegaan!

De heenweg was een prachtige weg door de bergen, met uitzicht op de theeplantages (nwara eliya), rijstplantages en geweldige uitzichten en watervallen. We deden er 7 uur over en de weg had 1400 bochten, dus dat was wel heel lang!! De auto ging ook in zijn 1 de berg op, 20 km/uur...

Eenmaal in Yala aangekomen moesten we een hotel zoeken, waarbij we eerst bijna werden opgelicht. De driver vroeg namelijk of we in een hotel wilden, met zwembad.. voor 6000 ruppie (ca. 3000 is normaal) en het was een geusthouse van zijn broer... nee bedankt!

Wij Dhammika (onze coordinator) bellen en hij heeft het voor ons opgelost en de driver naar een goed hotel geloodst. Normale prijs, schone bedden en badkamer. Prima.

Eenmaal daar aangekomen zijn wij meteen gaan slapen, want de volgende dag moesten we om 5 uur op, want om 5.30 uur zouden we vertrekken met de jeep.

Onze safari begon de voglende dag meteen al bij het opstaan. Er zat namelijk een knap geel kikkertje op de wc. Jaa, Suus kan gillen! Het was geen spin, of kakkerlak die haar van streek maakt, maar een klein geel kikkertje. Toch moest ze heel nodig dus.. oplossing: paraplu. Daar zat ze dan, met een paraplu op de wc, zodat die kikker niet op haar hoofd sprong.

Wegens privacy redenen is hier geen foto van gemaakt.

Oke, toen met de jeep. Die bleek helemaal open te zijn, aan alle kanten, op een dakje na. De raampjes konden dus niet dicht. Dat was wel een beetje spannend, vooral omdat we op zoek zouden gaan naar luipaarden....

Bij de ingang van het park stond een groepje koreanen te filmen. De driver was er vandoor met ons geld en de koreanen kwamen meteen met hun videocarema's op onze ochtendgezichten af. Zijn naam was Kim en hij vroeg aan ilis (Iris, hoe stereotyp) wat ze van de safari verwachtte. Zij antwoorde netjes en die koreaan stond druk gebarend achter de camera om haar door te laten praten. Wij lagen dus meteen in de slappe lach en de dag kon goed beginnen!

Het park was prachtig. Er waren mooie uitzichten op rotsen en watertjes en ook veel uitgesterkte landschappen. Prachtig. Ook nog even op het strand geweest. We hebben heel veel dieren gespot. Wilde hanen, pauwen, kraanvogels, alsof we die in Nederland niet hebben!

Gelukkig hebben we ook krokolidden, Bambi's, salamanders en buffalo's gezien. Het was best spannend om in een open jeep naast een buffalo te staan, terwijl de driver net aan het vertellen was hoe gevaarlijk die beesten zijn!

Er zouden daar ook heel veel olifanten zitten, maar die hadden we nog niet gezien! Op het eind van de tour kwamen we er gelukkig toch nog 1 tegen en op de weg terug ook nog een groep van ver en twee olifanten in het water. 1 ervan had slagtanden en dat was erg mooi.

We hebben ook nog jacht gemaakt op een luipaard, maar die hebben we helaas niet gevonden. Toch was het naar ons idee een geslaagde safari.

Oke, de weg terug met de jeep naar het hotel is ook nog het vertellen waard! De remmen waren blijkbaar kapot gegaan. Toevallig gingen we net een heuvel af toen er een truck dwars over de weg stond. We konden niet remmen en de chauffeur parkeerde de jeep over drie zandheuvels zo de berm in! Zonder te waarschuwen! De jeep kwam bijna op zijn zij tot stilstand en dat was ENG! We mogen van geluk spreken dat er niets ernstigs aan de hand was met ons. We stonden te trillen op onze benen! Maar, alles is oke!

De weg terug van Yala naar Kandy was ook weer erg mooi en we hadden het zelfs koud in de bergen! De wolken stonden laag dus we reden door de wolken! Aan het eind van een lange dag waren we weer bij ons gastgezin en hebben we heerlijk geslapen!

Volgende week naar een weeshuis en dan horen jullie weer van ons!

Groetjes,

Suus en Sadja

Head, shoulders, knee and toe, knee and toe

Ears and eyes and the top of your nose...

Afgelopen zondag zijn we aangekomen bij het gastgezin en het zijn heel lieve mensen! Het gezin bestaat uit Sharmila (teacher), Anura (rijke schoonheidsspecialist), Olenka (baba, 1en een half jaar), Tharindu (arme jongen die daar slaapt en geen Engels kan), Shamila (arm meisje die werkt bij Anura voor kost en inwoning), Kumari (zus van Anura), Malmi (Dochter van Kumari) en Isiwara (Zoon van Kumari).

We moeten om 5.30 uur opstaan en dat voelt als midden in de nacht! De eerste dag was meteen de bus kapot en hebben we dus drie uur over de heenweg gedaan. We moeten namelijk met een tuktuk, drie bussen en soms een kleine van de berg op! De weg ernaartoe lijkt soms meer op een slecht fietspad dan een weg en toch wordt er op deze weg ook ingehaald. Bizar.

Aangekomen op de school werden we meteen uit elkaar gehaald en allebei voor een klas gezet. ' Doe maar wat, geef maar Engels'. Dat was de uitleg en de teacher vertrok. Daar stonden we dan....

Voor een klas vol starende kinden die geen Engels spraken...

Maar gelukkig heb je dan hoofd, schouders, knie en teen nog!

Na die eerste les konden we gewoon samen les geven en toen ging het wel!! de afspraken werden door de juffen niet nagekomen en wij moesten ons maar aanpassen, maar we kregen het door en toen gingen de lessen erg goed!

We hebben de kinderen vooral leren tellen, schrijven, de kleuren geleerd, lichaamsdelen (mannetje getekend) en Engelde liedjes geleerd die wij eigenlijk ook niet kenden.

In de pauzes heeft Suus fanatiek gesport! Netbal met de meiden en cricket met de jongens. Sadja was het heel fanatiek aan het filmen.

Vandaag was onze laatste dag op de school en de dag begon al met een bijzondere reis. De bus was, weer, kapot. En we moesten dus de berg op in een kleine ' van' (als in grote auto)waar je normaal met z'n 10en inpast, zaten er nu ca. 30 in! Vier mannen hingen uit de open deur en op Sadja's school zat een stinkende oude vrouw. We waren helemaal blauw op het eind van al het gehobbel en gebobbel!

We hebben klassenfoto's gemaakt van elke grade (1 t/m 11) en dat was al een hele happening op de school! Het was erg lastig om afscheid te nemen en was erg heftig! Alle kinderen kwamen ons een hand geven en alle netbalgirls kwamen high-fiven.

Na de schooldag gingen we naar Dharsh. Het zusje van de teacher. Met haar zijn we Kandy ingegaan om te shoppen!! Wij hebben alvast een heleboel souveni(e?)rtjes gekocht!

Morgen gaan we op weg naar Yale om op safari te gaan!!! Super stoer!!!

Volgende week gaan we samen in een weeshuis werken en dan sturen we een nieuw berichtje!!

Greeting fron Sri Lanka,

Suus en Sadja